Beestig

Maar vooraleer we overgaan tot de orde van de dag, willen we je eerst even wijzen op dit artikel over de keuze voor een tweede hond. Want hoe graag je ook wil dat jouw honden later acht poten op één harige buik worden, die garantie kan niemand geven. Door rekening te houden met het karakter, energieniveau en de voorkeuren van je huidige hond, kan je op zoek gaan naar een pup die past bij zijn persoonlijkheid. Zo stijgen je kansen op een harmonieus hondenhuishouden alvast aanzienlijk. 
 
Check hieronder de verschillende stappen die je kan ondernemen om hond en pup aan elkaars aanwezigheid te laten wennen. 
 
 

1. Wissel geuren uit tussen puppy en volwassen hond 

Zo gauw de keuze voor een pup is gemaakt, kan je al beginnen met de voorbereidingen op een succesvolle introductie. In het ideale scenario kan je daarvoor de hulp inroepen van de fokker van je toekomstige huisgenoot. Vaak mag je als pupkoper immers al een paar keer gaan knuffelen vooraleer de pup met jou mee naar huis gaat. 
 
Neem een doekje met de geur van jouw hond mee naar het nestje pups. Dat doekje kan je prepareren door het een paar dagen in de mand van je hond te leggen of door het aan zijn halsband vast te knopen (als het niet te groot is tenminste). Leg het doekje in de werpkist van de pups, zodat ze de geur van jouw hond leren kennen als een vertrouwde geur. 
 
Die tactiek werkt trouwens in twee richtingen. Pups hebben een heel intense geur en het helpt bij de aanvaarding wanneer jouw hond er vooraf al aan mag wennen. Neem dus ook een doekje van de fokker weer mee naar huis, zodat je hond er uitgebreid aan kan snuffelen. Dat wil overigens niet zeggen dat je de puppengeur aan hem moet opdringen: leg het in geen geval in zijn mand en bind het al zeker niet aan zijn halsband. Plaats het geurdoekje ergens in huis waar je hond er gemakkelijk bij kan, zonder dat hij zich verplicht voelt. Zo kan hij op eigen tempo en wanneer hij daar zin in heeft een snuifje pup tot zich nemen. 
 
Hoe vaker je deze geuruitwisseling kan doorvoeren, hoe beter de twee honden elkaar leren kennen. Zelfs zonder dat daar een live ontmoeting aan te pas komt! Spreek dus met je fokker af op welke momenten je enkele nieuwe geurdoekjes kan uitwisselen. 
 
 

2. Een live ontmoeting met de puppy bij de fokker 

In het meest ideale geval wordt de geuruitwisseling van hierboven gevolgd door een ontmoeting in levenden lijve. Zo kunnen puppy en volwassen hond elkaar al eens besnuffelen, zonder dat de pup daarna al meteen mee naar huis gaat. Hou zo’n kennismaking kort en doe het op een veilige manier. Je kan hiervoor bijvoorbeeld de tuin van de fokker gebruiken, terwijl de andere pups en de moederhond even binnen blijven. Zet eventueel een hekje tussen beide partijen, zodat ze elkaar in de gaten kunnen houden zonder fysiek contact. 
 
Uiteraard kan dit soort ontmoeting alleen plaatsvinden wanneer de fokker daarvoor openstaat. Er zijn echter heel wat redenen te bedenken waarom een fokker liever niet op jouw vraag ingaat en dat is zijn volste recht. Misschien is de moederhond erg beschermend t.o.v. vreemde honden, kan je de tuin alleen bereiken via de woonkamer, krijgen de pups al te veel bezoekjes, enzovoort. Bespreek jouw ideale scenario dus vooraf met de fokker en wees niet teleurgesteld wanneer hij sommige verzoekjes wat teveel gevraagd vindt. Mits goed overleg, vinden jullie vast een gulden middenweg. 
 
 

3. De eerste ontmoeting op de dag van thuiskomst

En dan is het zover: gotcha-day! De dag waarop je nieuwe pup mee met jou naar huis gaat én zijn toekomstige partner in crime leert kennen. Neem de puppy op je arm en laat je hond er even aan snuffelen. Sommige honden voelen niet die behoefte en houden liever wat afstand, maar dat is niet erg. Het belangrijkste is dat je de pup niet opdringt aan je andere hond en dat hij zelf mag beslissen of hij tot fysiek contact overgaat. 

Daarom werk je in het begin best met hekjes in huis. Installeer bijvoorbeeld een grote puppyren met kennelpanelen of plaats een kinderhekje tussen keuken en woonkamer. Zo kunnen beide honden vrij rondlopen en elkaar van op een afstand leren kennen, zonder dat ze zich verplicht voelen om contact te maken. Wanneer het voor één van de twee honden even te veel wordt, kan hij makkelijk afstand nemen zonder dat de andere in zijn persoonlijke ruimte kan binnendringen. 
 
 

4. Laat de honden niet alleen vooraleer ze elkaar vertrouwen

Neem de tijd om beide honden te leren om rust te vinden met ‘die andere’ in de buurt. Dat kan je stimuleren door bijvoorbeeld een kauwbotje te geven of een snuffelmat met lekkers erin verstopt, elk aan een andere kant van het hekje. Je kan niet verwachten dat twee honden die elkaar nog maar pas kennen, meteen vrolijk en veilig met elkaar spelen of flikflooien. Daarvoor moeten ze eerst aan hun vertrouwensband timmeren en dat heeft tijd nodig. Laat je honden in het begin dus nooit zonder toezicht met elkaar alleen en hou altijd een oogje in het zeil wanneer ze elkaar opzoeken. 
 
Natuurlijk bestaan er ook uitzonderingen op de regel en zijn er honden die vanaf de eerste minuut voorbeeldig omgaan met de pup-van-hun-leven. Maar doorgaans hebben beide partijen tijd nodig om een relatie op te bouwen en moet je als eigenaar van een hondenduo wat geduld in de strijd gooien. Hoeveel tijd, dat weet je niet vantevoren. ‘It takes the time it takes’ – het duurt zolang het nodig is. 
 
 

5. Organiseer voldoende activiteiten met elke hond apart 

Terwijl je honden elkaar onder begeleiding leren kennen, mag je ook niet vergeten om zelf met hen bezig te zijn. Best onderhoud je dezelfde routines die je oudere hond al kent van toen hij nog alleen was, zodat hij zich niet tekortgedaan voelt met het nieuwe gezinslid in huis. Zo kan je hond af en toe wat stoom aflaten en geef je hem de kans om mentaal afstand te nemen van het pupje dat binnenshuis al zijn aandacht opeist. Bovendien onderhoud je zo de band met je oudere hond, die te waardevol is om verloren te laten gaan nu er een pup in huis is. 
 
Over je puppy gesproken, ook hij verdient één-op-één tijd met zijn nieuwe eigenaar om een even goede band op te bouwen. Je wil immers niet dat jouw puppy te hard aan de andere hond gaat hangen en er compleet afhankelijk van wordt. Twee honden die elkaar graag zien, zijn bijzonder fijn om in huis te hebben, maar het is voor beide honden ook belangrijk om te kunnen functioneren wanneer de andere niet in de buurt is. Maak daarom voldoende tijd vrij om samen met je pup leuke dingen te ondernemen. 
 
 

6. Organiseer ontspannende activiteiten voor de twee honden samen

Natuurlijk wil je ook af en toe iets doen waar je twee pappenheimers wat aan hebben. Niks beter dan een ontspannende wandeling om het hoofd van beide partijen weer leeg te maken. Weersta aan de verleiding om beide honden zomaar ‘los te gooien’, want dan bestaat de kans dat de jonge hond de oudere niet met rust laat of omgekeerd – bye bye ontspanning. Beter is het om met beide dieren parallel te wandelen, elk aan één kant van een bos- of veldweg, zodat elk individu zijn eigen ding kan doen terwijl hij de andere hoort, ziet en ruikt. 
 
Zijn je honden klaar voor wat meer uitdaging? Dan kan je ervoor kiezen om de oudere hond te laten loslopen terwijl de jonge hond begrensd wordt met een (lange) lijn. Zo kan de volwassen hond af en toe toenadering zoeken, maar ook weer afstand nemen wanneer het hem te veel wordt.  
 
Door op deze manier stap voor stap te werken aan de vertrouwensband tussen je twee honden, maar ook tussen jou en elke hond apart, smeed je een goede basis om later vreedzaam en respectvol met elkaar samen te leven. Denk eraan dat de komst van een pup niet alleen erg ingrijpend is voor het pupje, maar ook voor de hond die jarenlang het rijk voor zich alleen had. Beide partijen verdienen het dus om goed begeleid te worden gedurende het hele proces. Met goed beleid, begrip en geduld, leren pup en volwassen hond wat ze écht aan elkaar hebben.