Beestig

Deelnemen aan de Doggydo-wandeling vergt een klein beetje voorbereiding, maar laat je daardoor niet afschrikken. Via deze website kan je de nodige knooppunten overpennen of je kan er de flyer afdrukken met de uitgestippelde route. Dat laatste is trouwens een must als je na afloop een hondse verrassing in ontvangst wil nemen tijdens de openingsuren van de plaatselijke hondenschool. 
 

Drie, twee, één … start! 

De parking van deze hondenschool is meteen ook het startpunt van de wandeling. Navigeer naar het adres Bergstraat 37D in Ham en parkeer je wagen op de ruime parking. Nog even snel de regels doornemen (honden aanlijnen, hondenpoep opruimen en andere weggebruikers respecteren) en we kunnen vertrekken. 
 
Vlakbij de wagen staat al een eerste hindernis voor ons klaar: een grote wip bekleed met kunstgras (let op bij warm weer!). Het is een vrij ‘zachte wip’, dat wil zeggen dat ze geen kabaal maakt bij het neerkomen en relatief traag op en neer beweegt. Toch kan zo’n bewegend obstakel best spannend zijn voor een hond die nooit eerder agilitylessen volgde. De kleine Nougat is van geen kleintje vervaard en trippelt moedig heen en weer, terwijl Mauro wat meer bedenktijd nodig heeft. Omdat hij het zaakje duidelijk niet vertrouwt, slaan we deze oefening over. 
 

Springen langs de oude spoorweg 

We laten de hondenschool links van ons liggen en starten met wandelen. Een beetje verderop gidst een wandelpaaltje ons het bos in richting knooppunt 79. Jammer genoeg lopen we zonder het te weten het ‘doolhof’ domweg voorbij. Die opdracht vergt een kleine afwijking van de route (zoals netjes stond aangeduid op de flyer), maar we hebben enkel de reeks knooppunten meegenomen. Dat we de hele tijd met elkaar aan het babbelen waren - over beestjes, wat anders - hielp natuurlijk ook niet bij het opmerken van belangrijke informatie. 

In een gezellige woonwijk steken we een oude spoorweg over, waarnaast drie verstelbare hordes opgesteld staan. Het opdrachtbordje daagt ons uit om niet alleen over de hordes te springen, maar er ook onderdoor te kruipen. Omwille van het zwoele weer, leggen we de latten niet hoger dan de twee laagste standen. De honden tonen beurtelings hun springkunsten en bewijzen beide dat het rasechte ‘onderkruipers’ zijn, duidelijk een schot in de roos! Hun blije kopjes spreken boekdelen: een smile tot achter hun oren en een tong op halfzeven. Tijd om wat bij te tanken! 
 

Trappen en zigzaggen

We hebben geluk: de volgende opdracht laat onmogelijk naast zich kijken. Een stel grote, natuurlijke trappen leiden ons tot bovenop een fietsdijk (opletten voor fietsers!), maar niet zonder onderweg wat gehoorzaamheidsoefeningen uit te voeren: zitten op trap 5, liggen op trap 9, enzovoort. Aan de andere kant van het fietspad gaan we op dezelfde manier naar beneden. 
 
Ook de rij paaltjes zien we al van ver staan. Ideaal om eens te checken of onze honden de volgoefening nog onder de knie hebben. Met volle aandacht voor hun begeleider slalommen ze zonder morren heen en weer doorheen de paaltjes. Opdracht volbracht!

Over de kapel en dan het bos in

Een beetje verderop wandelen we onder de brug van de autosnelweg door. Hier deel je het verharde pad met fietsers, dus is het uitkijken geblazen om niet in de weg te lopen. Op het grasveld naast het fietspad testen we een houten ‘kapel’ of A-brug uit: best steil voor een grote hond, maar goed te doen met wat begeleiding aan het tuigje. 
 
We duiken het bos in en laten de volgende opdracht, balanceren op een omgevallen boomstronk, aan ons voorbijgaan wegens ‘te glad door nachtelijke regenval’. Niet erg, want het bos is volgens onze honden interessant genoeg. Onderweg worden ze getrakteerd op een waaier aan geurtjes van hun voorgangers: perfect om even het hoofd leeg te maken. 

Wanneer we een hoekje omdraaien, staan we oog in oog met een ree dat twintig meter verderop het pad rustig van wat struiken staat te eten. De honden hebben niets in de gaten, dus leiden we hen af met een koekje om zelf even te kunnen genieten. Minutenlang blijft het prachtige dier voor ons uit stappen, af en toe even over de schouder kijkend naar dat vreemde viertal. Wanneer het ree weer in het bos verdwijnt, zetten we onze weg verder. 
 

Gemiste kansen, goed rapport! 

Nu zetten we koers naar het einde van de wandeling. We gaan terug onder de snelweg door richting wagen. In de laatste rechte lijn missen we opnieuw een opdracht: het tunnelcomplex. Maar ondertussen hebben we wel bijna 2 uur gewandeld over 4,5 km - we hebben lekker veel tijd genomen om op een rustige manier de hindernissen te trotseren - en zijn de honden moe maar voldaan. Ondanks de vele verharde wegen onderweg, is deze Doggydo-wandeling beslist een aanrader om eens wat anders te doen met je hond!