Het is een gewoonte die zich collectief in paardrij-middens genesteld heeft. Kinderen leren al op de manege dat hun rijpony blij wordt van een klopje op de hals, al is het iets dat de jonge ruitertjes in eerste instantie vaak niet begrijpen: moet ik mijn pony ‘slaan’ om hem te belonen? Toch gaan ze al snel overstag, omdat iedereen het doet, en een paar weken later denken ze er al niet meer over na.
Gedurende de rest van hun paardenleven wordt hun (als je erover nadenkt: rare) gewoonte verder bevestigd door beelden die ze op televisie zien, bijvoorbeeld van topruiters die na een geslaagde rit op de Olympische Spelen soms wel een minuut lang driftig hun ontlading overbrengen op de gevoelige paardenhals.
Nu kan je tegenwerpen dat paarden misschien wel kunnen leren om een halsklopje fijn te vinden. Ze leggen associaties tussen onze benen en hun snelheid, teugeldruk en richting, dus waarom zouden ze niet kunnen bedenken dat een klopje op de hals betekent dat hun ruiter tevreden is - bijvoorbeeld omdat hij tegelijk de druk van de teugels haalt of omdat hij er een heleboel lieve woordjes bij murmelt?
Die optie intrigeerde ook enkele paardengedragswetenschappers, die zich in de materie vastbeten. Ze testten het effect van een klopje op de hals na het rijden bij een selectie aan paarden en kwamen tot de (niet zo verrassende) vaststelling dat paarden vaak onrustig gedrag vertonen tijdens of na hun welverdiende ‘beloning’ - zelfs wanneer ze hun leven lang al zulke 'beloningen' in ontvangst namen.
Gedurende de rest van hun paardenleven wordt hun (als je erover nadenkt: rare) gewoonte verder bevestigd door beelden die ze op televisie zien, bijvoorbeeld van topruiters die na een geslaagde rit op de Olympische Spelen soms wel een minuut lang driftig hun ontlading overbrengen op de gevoelige paardenhals.
Wat doet een vriendelijk klopje op de hals met je paard?
In een natuurlijke kudde paarden is er geen equivalent te bespeuren van het ‘vriendelijke halsklopje’. Paarden die elkaar appreciëren uiten hun genegenheid door elkaar te groomen: ze knabbelen met hun tanden over de schoft, manenkam of rug van hun vriendje. Wanneer ze elkaar een klap geven, is dat echter nooit een positief signaal.Nu kan je tegenwerpen dat paarden misschien wel kunnen leren om een halsklopje fijn te vinden. Ze leggen associaties tussen onze benen en hun snelheid, teugeldruk en richting, dus waarom zouden ze niet kunnen bedenken dat een klopje op de hals betekent dat hun ruiter tevreden is - bijvoorbeeld omdat hij tegelijk de druk van de teugels haalt of omdat hij er een heleboel lieve woordjes bij murmelt?
Die optie intrigeerde ook enkele paardengedragswetenschappers, die zich in de materie vastbeten. Ze testten het effect van een klopje op de hals na het rijden bij een selectie aan paarden en kwamen tot de (niet zo verrassende) vaststelling dat paarden vaak onrustig gedrag vertonen tijdens of na hun welverdiende ‘beloning’ - zelfs wanneer ze hun leven lang al zulke 'beloningen' in ontvangst namen.
Boots het onderling groomen van paarden na als beloning, door met je vingers over hun schoft of mannenkam te krabben
