Beestig

Onze liefde voor Saarlooswolfhonden werd voor het eerst beantwoord in 2004. Toen gingen mijn man Jorgen en ik – na 2 jaar op de wachtlijst – ons allereerste reutje Dayko ophalen. Ons geluk kon niet op, maar op dat moment stond een nestje fokken nog helemaal niet op onze bucketlist. Het is maar door veel tijd door te brengen met andere leden van de Belgische Saarlooswolfhonden Vereniging (BSWV), dat het ook bij ons begon te kriebelen. 
 
 

Kennel verwelkomt ‘nieuw bloed’ uit Duitsland 

Eigen kind, schoon kind, en het leek ons dan ook de max om onze kennel op te starten met Dayko als stamvader. Dus gingen we op zoek naar een teefje uit compatibele lijnen, dat we vonden in Duitsland. Ons ras heeft een kleine genetische basis, dus is het altijd interessant om over de grenzen heen te kijken. In 2009 haalden we Byorka op, op dat moment al onze vierde Saarlooswolfhond. 
 
Maar tegen de tijd dat Byorka oud genoeg was om mee te fokken, dook er een klein probleempje op bij Dayko. Tijdens het jaarlijkse oogonderzoek van de BSWV – waarmee men erfelijke oogproblemen wil opsporen – ging de alarmbel af bij Dayko. Omdat we zijn defect niet wilden doorgeven aan de nakomelingen van onze kennel, moesten we dus op zoek naar een andere geschikte reu. 
 
Gelukkig hoefden we daar niet zo ver voor te reizen, Byorka’s Duitse roots gaven ons veel mogelijkheden om dichter bij de deur een reu te zoeken. Het is uit haar tweede nestje, in december 2015 met de Nederlandse reu Bleys, dat Ostar geboren is: het teefje waarmee we dit jaar een nestje fokken. 
 
 

Ostar: een lieve dame met een eigen agenda

Wie goed kan tellen, merkt dat Ostar al meer dan zes jaar is ondertussen. Er waren nochtans al langer plannen om met haar te fokken. Ostar is een mooi gebouwde, bosbruine dame met een open en sociaal karakter. Dat laatste is voor ons erg belangrijk, want het is tenslotte met dat karakter dat onze toekomstige pupkopers de komende 10 tot 15 jaar moeten samenleven. 
 
Wij fokken volgens de regels van de BSWV. Dat hoeft niet, maar we willen graag een bijdrage leveren aan de toekomst van het ras en dan is het interessant dat onze nestjes in het grotere plaatje passen. Het was voor ons dan ook belangrijk dat Ostar een ‘foktoelating’ kreeg: een keuring waarbij gekeken wordt of een hond voldoet aan de rasstandaard.

Daarnaast hebben we ook uitvoerig de tijd genomen om de gezondheid van Ostar te testen. Ze is nog nooit ziek geweest, maar dat zegt niet alles natuurlijk. Er kunnen erfelijke gebreken zijn die zich pas later manifesteren of honden kunnen drager zijn van ziektes die bij henzelf niet tot uiting komen. Daarom lieten we foto’s maken van Ostars heupen, ellebogen en schouders, ging ze jaarlijks op controle bij de oogarts en lieten we haar DNA testen op dragerschap van dwerggroei en degeneratieve myelopathie, twee erfelijke aandoeningen die kunnen voorkomen bij de Saarlooswolfhond. Voor welke ziektes je precies moet testen, hangt immers af van ras tot ras. 
 
Drie jaar geleden al waren we helemaal klaar om Ostar in te zetten voor de fok. Maar de natuur dacht daar anders over. Saarlooswolfhonden worden slechts één keer per jaar loops – bij de meeste andere rassen heb je twee kansen per jaar – maar Ostar sloeg dan ook nog eens twee jaar over … Pas nu haar moeder Byorka overleden is, komt haar lichaam weer tot volle loopsheid. 
 
Hoog tijd dus om te gaan daten en welke knappe reu we daarvoor uitgekozen hebben, lees je volgende week!