Beestig

Het klikt tussen Ostar en Wolf, zoveel is duidelijk. Nu is het wachten tot Ostar loops is én blijft, zodat het kersverse koppeltje hun relatie kan consumeren, om ‘de daad’ met een mooi woord te benoemen. Maar hoe gaat die dekking precies in z’n werk?
 
 

Loopsheid als startsein

Om Ostar te laten dekken, was het inderdaad belangrijk dat haar loopsheid aanhield. De kans bestaat namelijk dat een teefje slechts enkele dagen loops is en het dan voor bekeken houdt, nog voor ze tot het hoogtepunt van haar loopsheid komt. Ook bij Ostar was dat zo, zoals je je misschien nog herinnert uit deel 1 van mijn dagboek: haar lichaam kwam gedurende enkele jaren niet tot volle loopsheid. In dat geval kan er natuurlijk geen dekking plaatsvinden – daarom hebben we zo lang moeten wachten op haar eerste nestje. 
 
Wil je absoluut zeker zijn dat het zover is, dan kan je altijd bloed laten prikken en testen op progesteron, het vrouwelijk hormoon dat betrokken is bij de loopsheid en de ovulatie. Voor de dekking heeft het progesterongehalte in het bloed idealiter een verhoogde waarde (de waarde hangt af van de gebruikte test en eenheid). Ik heb echter al eens meegemaakt dat het progesterongehalte daags voordien erg laag stond en ’s anderendaags – op het moment dat de dekking zou plaatsvinden – plots de hoogte in geschoten was. Eigenlijk waren we toen al te laat … We hebben de dekking alsnog laten doorgaan (en twee opeenvolgende dagen een koppeling gehad) en als bij wonder kwam er toch een zwangerschap van, die maar liefst vijf pups opleverde. 
 

Desalniettemin zijn we hier niet zo’n voorstander van. Ten eerste hebben we de ervaring dat dit bij onze Saarlozen niet zo goed werkt. En bovendien brengt het meten van het progesterongehalte best wat stress met zich mee voor het teefje én het baasje: haar pootje moet geschoren worden, er wordt bloed afgenomen, je moet wachten op de uitslagen … Daarom kiezen wij liever voor de ‘natuurlijke’ methode om te bepalen wanneer een teef klaar is voor de dekking, dit wil zeggen: je gaat op bepaalde signalen letten die haar lichaam afgeeft. Dat brengt het minste stress met zich mee, zowel voor de hond als voor ons. Moeilijk is dat niet: wanneer een teef op het hoogtepunt van haar loopsheid is, zijn de geslachtsdelen duidelijk gezwollen en verliest ze een bepaald type bloederige afscheiding. Toen we zagen dat dit bij Ostar effectief het geval was, was het dan ook meteen glashelder.

 
 
Tijd voor actie!

Ostar was dus – eindelijk! – vruchtbaar. Nu kwam het moment om haar naar Wolf te brengen voor de dekking. Wij hadden het geluk dat onze dekreu dichtbij woont: we konden er dus makkelijk meerdere keren naartoe rijden wanneer de eerste poging op een sisser zou uitdraaien, wat trouwens – spoiler alert! – niet het geval was. Toch gebeurt het soms dat de reu nog niet op de teef reageert en dan moet je later nog eens opnieuw proberen. Woont je dekreu wat verder weg, dan is het natuurlijk niet zo vanzelfsprekend om enkele keren op en af te rijden. In dat geval kan het wel nuttig zijn om de progesteron vooraf te laten bepalen, zo bespaar je jezelf én de hond een overbodige rit. 
 
Wij reden dus met Ostar naar de eigenaars van Wolf, maar de dekking kan evengoed bij het teefje thuis plaatsvinden. Het hangt er maar van af hoe je dit onderling afspreekt. Als de eigenaar van de dekreu of jijzelf bijvoorbeeld nog reuen in huis hebben, dan kies je beter voor een dekking op neutraal terrein, om ruzie tussen de mannetjes te vermijden.

Koppelen en ontkoppelen

Bij aankomst is het goed mogelijk dat beide honden nog even met elkaar spelen, maar eens het moment van de dekking aangebroken is en de teef zich op haar toppunt bevindt, dan is er geen tijd meer voor spelletjes. Dat was op de dag van de eerste dekking ook bij Ostar en Wolf duidelijk te merken. Wolf liet er geen gras over groeien: “Hier komen, jij!”, zag je hem denken en hij besprong Ostar meteen. Binnen enkele minuten was het zaakje al beklonken! 
 
Na de dekking bleven beide honden wel nog een tijdje kont-aan-kont aan elkaar vasthangen – best een grappig gezicht. De geslachtsdelen zwellen dan namelijk zo erg op dat ze letterlijk even aan elkaar gekoppeld zitten. Heel normaal is dat! Dit slimme trucje van Moeder Natuur zorgt ervoor dat het sperma van de reu niet uit de vagina van de teef kan lopen, wat de kans op een succesvolle bevruchting sterk verhoogt. Bij sommige honden duurt het slechts enkele minuten, maar het kan evengoed drie kwartier duren. Je trekt ze dan best niet uit elkaar, want dat kan schade aan de geslachtsorganen veroorzaken. Om die reden is het ook geen slecht idee om zeker het teefje even vast te houden na de dekking, om te voorkomen dat ze er vroegtijdig vandoor gaat. Na een tijdje neemt de zwelling weer af en laten de honden elkaar vanzelf weer los. 
 
Na de ontkoppeling haalden we Wolf niet meteen weg bij Ostar. Vaak moeten de honden na een dekking even op zichzelf wat bekomen, maar daarna zoeken ze elkaar al vrij snel op om wat te spelen of bij elkaar te gaan liggen om samen wat te rusten. Van onderlinge agressie is er bij onze honden nooit sprake, dus hoeven we hen zeker niet uit elkaar te halen.
 
Zo, voor Wolf zit nu het ‘zware’ werk erop en er begint – als alles goed gaat – vanalles te groeien in het lichaam van Ostar. Zou de dekking een succes geweest zijn? Je leest het volgende week in mijn dagboek!