Beestig

De Saarlooswolfhond is een ras dat steeds populairder wordt, dus zit er voor Annelies niets anders op dan met een wachtlijst te werken. Maar dat wil niet zeggen dat de geïnteresseerden bovenaan de lijst meteen ook het hondje van hun keuze mee naar huis krijgen – al kunnen ze wel hun keuze voor een reu of een teef kenbaar maken. Hoe gaat die selectie dan juist in z’n werk?
 
 

Een voorkeur mag, maar wij kiezen de pup

Omdat we op voorhand nooit met 100% zekerheid kunnen zeggen hoeveel pupjes er levend geboren zullen worden, wachten we steeds tot na de bevalling om geïnteresseerde kopers te contacteren. Toen we lieten weten dat Ostar drachtig was van Wolf, lieten sommige mensen al weten graag een pupje uit hun nest te willen. Toch moeten ze eerst nog wat geduld oefenen … Pas wanneer de pupjes een week oud zijn, beginnen we rond te bellen: “Je staat op onze lijst, heb je nog interesse?” Als dat het geval is, kunnen ze alvast een pup uit het nestje reserveren, zonder al te weten om welk specifiek hondje het gaat. 
 
Daarna wachten we nog tot de pups zo’n drie weken oud zijn vooraleer we het ‘babybezoek’ ontvangen. Rond die leeftijd beginnen de pups zelf te eten. Mocht de moeder op dat moment door de stress van het bezoek beslissen om te stoppen met zogen, dan kunnen we de pupjes makkelijker zelf voeding geven. Bij Ostar is dat gelukkig niet het geval: zij is een zorgeloze moeder en zoogt haar pups gewoon waar het bezoek bij is. Vanaf vijf weken is het karaktertje al goed te onderscheiden en kunnen we beter inschatten of het pupje past bij de potentiële nieuwe eigenaars. Natuurlijk kunnen zij steeds hun voorkeur aangeven, maar als wij vinden dat een bepaalde pup beter bij hen past dan een andere – om eender welke reden – dan geven we dit zeker aan.

Zo kwam er eens een man die graag een hond wou om mee te showen. Hij had z’n zinnen gezet op een bosbruine teef, maar die stelde zich eerder terughoudend op. Een ander teefje uit het nest – eentje met een wolfsgrauwe vacht – was daarentegen veel meer open en nieuwsgierig naar mensen toe. We hebben hem dus aangeraden om voor dat andere hondje te kiezen, en gelukkig heeft hij ons advies opgevolgd. Ondertussen zijn we zes jaar later en is zijn wolfsgrauwe Saarloos exact de hond geworden waar hij naar op zoek was, terwijl het bosbruine teefje niet zo wild is van vreemde mensen en dus echt geen hond zou geweest zijn om mee te showen. Een tevreden hondenbaasje, kortom!
 
 

Nood aan hondenkennis én mensenkennis

Niet alle geïnteresseerden op de wachtlijst hebben ervaring met het ras. Dat is toch best spannend, want de Saarlooswolfhond is geen evident ras. Voor ons is het dus niet zo simpel om de juiste mensen eruit te filteren. Als fokker heb je niet alleen veel hondenkennis, maar ook veel mensenkennis nodig! Daarom organiseren we altijd eerst een intakegesprek, waarin we wijzen op het feit dat de eerste twee jaar met een Saarlooswolfhond niet zo gemakkelijk zijn. We letten daarbij heel goed op hun reactie en proberen zo goed mogelijk in te schatten of ze een goede ‘partij’ zijn voor onze puppy’s. Gaan ze er goed mee om kunnen of niet? 
 
Het is niet zo dat iedereen die al eens een hond in huis had, weet hoe hij met een Saarloos moet omgaan. Integendeel zelfs, die mensen hebben zich dikwijls al een beeld gevormd van hoe het is om een hond te hebben en koesteren dan ook bepaalde verwachtingen van hun nieuwe huisgenoot. Maar een Saarloos is geen labrador! Soms kan je dus beter beginnen met een blanco blad, zodat je die onrealistische verwachtingen kan vermijden. Het is dus niet zo dat wij onervaren hondeneigenaars geen pup gunnen (iedereen begint ooit met z’n eerste), wel peilen we vooraf zo goed mogelijk of het een juiste match is én kunnen pupkopers rekenen op onze begeleiding wanneer ze daar om vragen.

Een goed geïnformeerd baasje is er twee waard

Wie bij ons met een pup naar huis gaat, krijgt er meteen een volledig puppyboekje bij. Daarin staat niet alleen de stamboominformatie, hoe ze gegroeid zijn, welke evolutie ze doorgemaakt hebben en welke gezondheidsbehandelingen ze al ondergingen, maar ook hoe de baasjes met het ras moeten omgaan. Uiteraard mogen ze ons vooraf én nadien ook altijd mailen of bellen met vragen. We vinden het erg belangrijk dat de toekomstige eigenaars van onze pups goed geïnformeerd zijn, zodat we weten dat de hondjes goed terechtkomen. 
 
Bij ons derde nestje hebben we één verkeerde keuze gemaakt. Op aanraden van de eigenaars van de dekreu is een van onze pups toen naar een gezin gegaan waar we eigenlijk niet zo’n goed gevoel bij hadden … We hebben het dan toch maar gedaan, omdat we die mensen niet voor de borst wilden stoten, maar da’s een fout die we nooit meer zullen maken. Negen maanden later is het pupje namelijk herplaatst, na heel veel problemen bij de eigenaars. We hebben sindsdien ons lesje wel geleerd: in het vervolg volgen we alleen nog ons eigen gevoel!
 
Trouwens, een van de pupjes uit dit nestje zal binnenkort bij ons blijven wonen. We hebben gekozen voor een pup die niet de drukste, maar ook niet de rustigste van de groep is: een combinatie die volgens ons het beste in onze roedel zal passen. Uiteraard moet ze haar mannetje kunnen staan, maar aangezien we al één pittige dame in onze roedel hebben, is een iets rustigere hond de betere keuze.
 
Vooraleer de pups van Ostar naar hun nieuwe thuis vertrekken, volgt er eerst nog een belangrijke periode waarin ze onder het deskundig toezicht van Annelies tal van vaardigheden opdoen. Over de eerste weken na de geboorte lees je meer in het volgende dagboekfragment!