Beestig

Bij een tweede hond komt een grote verantwoordelijkheid kijken. Je wil immers het allerbeste leven aan je nieuwe huisgenoot schenken, maar je mag ook de belangen van je huidige hond niet uit het oog verliezen. Een nieuw huisdier hoort dan ook een weloverwogen keuze te zijn, waar onze Beestig-expert Sofie Callens je graag een handje bij wil helpen. 
 
 

Op welk ‘vriendje’ zit jouw hond te wachten? 

Wanneer je mensen vraagt waarom ze een tweede hond willen, krijg je vaak als antwoord ‘dan heeft mijn hond altijd een leuk vriendje om mee te spelen’. Is dat ook jouw idee, neem dan uitgebreid de tijd om te ontdekken welk type bij jouw hond past. Net zoals mensen hebben honden immers duidelijke voorkeuren in hun sociale leven. Is jouw hond een ruwe speelvogel of eerder een stille snuffelaar? Komt hij met iedereen overeen of heeft hij een duidelijk boontje voor reuen of teven? Kan jouw hond om met de drukte van een puppy of is hij gesteld op zijn rust? Met welke rassen bouwt hij een goede band op? Enzovoort. 
 
De meeste honden hebben wat tijd nodig om elkaar te leren kennen. Tijdens een first date hebben ze nog geen relatie opgebouwd en is het niet altijd duidelijk hoe de verhoudingen in de toekomst zullen liggen. Het is onmogelijk om in te schatten of jouw nieuw samengesteld hondengezin later uitbundig samen zal spelen, in elkaar verstrengeld naar dromenland zal vertrekken of zelfs maar in eenzelfde ruimte zal kunnen eten.

Geef beide honden de tijd die ze nodig hebben om aan elkaar te wennen. Zet in het begin hekjes in huis, zodat elke hond zijn eigen ruimte heeft om zich in terug te trekken. Organiseer snuffelwandelingen op interessante, neutrale plekken waar je honden hun neus kunnen bezighouden terwijl ze elkaar voorzichtig (en van op een afstandje) aftasten. Sommige honden sluiten erg snel vriendschap met de new kid in town, andere hebben wat meer tijd nodig om die grote verandering in hun leven te verwerken. Forceer beide partijen niet, zo heb je het meeste kans op aanvaarding 
 
 

Op welke hond zit jouw gezin te wachten? 

“Onvervulde verwachtingen” zijn overigens nog zo’n reden waarom mensen overstag gaan voor een tweede hond. Hun eerste hond is bijvoorbeeld ongeschikt voor de favoriete hobby van de eigenaar, is minder actief dan verwacht of kan geen verre wandelingen meer maken. In dit scenario wordt er vaak goed nagedacht over de hond die die de leegte zal opvullen, toch is het ook hier belangrijk om het hele gezin te betrekken bij je keuze.

Overweeg vooraf of je eerste hond niet de dupe wordt van jouw bevlieging. Het zou zonde zijn om al je tijd en energie in de nieuwe hond te steken, terwijl de oudgediende wegkwijnt. Het is niet omdat die laatste minder mobiel is, dat hij minder aandacht verdient. Bedenk ook of je (oudere) hond wel vrolijk wordt van een drukke pup in huis. Misschien is een herplaatser een beter idee?  
 
Ook de andere gezinsleden hebben hier trouwens iets in de pap te brokken: zien zij het zitten om voortaan met twee honden te gaan wandelen? Zijn ze bereid de extra verzorging mee op zich te nemen? Kan iedereen zich vinden in dubbel zoveel haar op de vloer, in de zetel en op zijn kleren? En laat het gezinsbudget toe om twee honden in goede en kwade dagen te bekostigen? 

Opnieuw moet je hier rekening houden met een werkelijkheid die soms anders uitdraait dan je droombeeld. Pups groeien zelden exact uit zoals je dat vooraf in je hoofd had, hoe goed je de rasbeschrijving ook gelezen hebt. Dat is logisch: je haalt een levend wezen in huis dat zijn eigen karakter en voorkeuren ontwikkelt. Als hondeneigenaar kan je dat een beetje sturen, maar van een rustige hond maak je nooit een competitiebeest.
 
 

Een tweede hond lost de problemen van je eerste hond niet op

Op de Beestig-redactie krijgen we regelmatig vragen toegestuurd van baasjes die ten einde raad zijn. Hun hond heeft ernstige gedragsproblemen en als ultieme redmiddel willen ze een tweede hond inschakelen om weer mentale rust in het huishouden te brengen. Alleen … draait dat in de praktijk zelden goed uit. 

Een hond met gedragsproblemen is voor veel mensen een dagelijkse bron van frustratie. Ze voelen zich machteloos omdat ze er niet in slagen het tij te keren en op een aangename manier samen te leven met hun hond. Jammer genoeg bestaan er geen ‘snelle oplossingen’ voor de meeste gedragsproblemen: het vergt veel tijd, geduld en inzicht om tot een leefbare situatie te komen. 
 
Stel jezelf de vraag: is het wel eerlijk om een ander levend wezen op te zadelen met de torenhoge verantwoordelijkheid om van jouw hond terug een aangename huisgenoot te maken? Je legt immers enorm veel druk op de nieuweling, want wat als de problemen blijven aanslepen of - erger nog - wat als de tweede hond het ongewenst gedrag overneemt? 
 
In volgende drie situaties wordt er vaak nagedacht over een tweede hond in plaats van het probleem zelf aan te pakken: 
 
 

1. Een hond met verlatingsangst

Sommige honden hebben erg veel moeite met alleen blijven. Ze voelen zich zo verdomd alleen dat ze de ganse dag blaffen en janken of alles kapot bijten wat ze te pakken krijgen. 
 
Toch lost een tweede hond dat probleem niet noodzakelijk op. Want waarom is je hond zo ontredderd? Heeft hij simpelweg nood aan een levend wezen in zijn buurt of is hij zo gehecht aan zijn baasje dat hij zich geen leven zonder hem kan voorstellen? In het laatste geval - de meest voorkomende vorm van verlatingsangst - wil je hond gewoon bij jou zijn, niet bij een andere hond. Sterker nog: de kans is groot dat je hond de nieuweling overtuigt dat de wereld vergaat wanneer jij niet in de buurt bent. En dan eindig je met twee honden die doodsangsten uitstaan wanneer jij de deur uitgaat. 

2. Een onvermoeibare hond 

Stel: je slaagt er niet in om je ‘hyperactieve’ hond moe te krijgen, hoe lang je ook met hem gaat wandelen en hoeveel balletjes je ook voor hem opwerpt. Een tweede hond moet dat euvel oplossen door urenlang met hem te spelen. Of is dat een utopie? 
 
In dit geval is het belangrijk om uit te zoeken welke behoefte onbevredigd blijft bij je hond. Het kan zijn dat hij echt zit te wachten op een speelmaatje, maar misschien is hij naar iets anders op zoek. Veel hondenrassen werden oorspronkelijk gefokt voor een bepaald doel en hebben daar ook als gezinshond nood aan. Heeft je spaniel zin in neuswerk, dan los je zijn drang naar actie niet op met een speelkameraad. En wil je husky kilometers lang rennen, dan blijft hij gefrustreerd met een maatje aan zijn zijde. 
 
  

3. Een asociale hond 

De nachtmerrie van elke hondeneigenaar: een hond die woest wordt van zodra hij andere honden in het vizier krijgt. Stel dat je erin slaagt om hem te matchen met één BFF, zal hij dan niet besluiten dat honden nog zo slecht niet zijn? Of nog beter: kan die nieuwe hond niet ineens het goede voorbeeld geven aan je notoire hondenhater? 
 
Deze oplossing loopt spaak op twee vlakken. Ten eerste is het nog maar de vraag of het met tijd en boterhammen zal klikken tussen jouw twee honden, want je weet reeds dat hond 1 het moeilijk heeft met soortgenoten. Sluiten ze toch vriendschap, dan loop je de kans dat de nieuwe hond de angsten van zijn vriendje overneemt en dat je voortaan met twee ‘draken’ de straat op moet. 
 
 

Wanneer is de tijd rijp voor een tweede hond? 

Bovenstaande voorbeelden maken het overduidelijk dat een ‘probleemhond’ niet geholpen is met een soortgenoot. Neem dus enkel een hond erbij wanneer je eerste hond is uitgegroeid tot een stabiele, volwassen hond die zich prima kan gedragen in alledaagse situaties. De meeste honden zijn mentaal volwassen op een leeftijd van 2 à 3 jaar, de ideale leeftijd om te beginnen uit te kijken naar een extra viervoetige huisgenoot. Heeft je hond het moeilijk in bepaalde situaties? Schakel dan een gedragstherapeut in om je op de juiste weg te zetten. Pas wanneer het behandeltraject met succes afgerond is, kan je gaan nadenken over het juiste maatje voor jouw hond en je gezin.