Beestig

Eerst en vooral: nee, je puppy is niet ‘kapot’. Hij vertoont heel normaal puppygedrag, want terwijl hij niet wandelt, is hij wel met allerlei andere - minstens even belangrijke zaken - bezig. Het lijkt alsof hij daar wortel staat te schieten, maar op datzelfde moment neemt hij de tijd om een heleboel prikkels te verwerken waar jij later de vruchten van plukt. Zo leert hij dat het helemaal normaal is dat er fietsers voorbij jouw huis rijden, dat de hond van de overburen soms blaft, dat er een gek tuigje omheen zijn lichaam zit, dat er vogels in de struiken zitten, enzovoort. En, misschien nog het belangrijkste van al: hij leert dat jij hem de ruimte geeft om al die dingen op eigen tempo te ontdekken. 
 
 

Jonge pups zijn nog niet klaar om ‘echt’ te wandelen

Wanneer je een puppy in je huis verwelkomt, is dat een grote aanpassing voor zowel je gezin als voor de jonge hond. Die laatste heeft tijd nodig om te wennen aan allerlei nieuwe dingen, want nooit eerder leefde hij apart van z’n mama en nestgenootjes. Ook een tuigje en leiband zijn hoogstwaarschijnlijk nieuw voor hem. Toch willen we hem vaak al mee naar buiten nemen nog voor hij gewend is aan zijn nieuw huis en tuin. Vind je het gek dat je pup even de tijd nodig heeft om dat allemaal op een rijtje te zetten? 
 
Het heeft dus geen zin om je gloednieuwe hondje vanaf dag één te forceren om mee te stappen aan de leiband - integendeel. Geef hem de tijd om prikkels te laten binnenkomen én te verwerken. Weersta aan de verleiding om aan de leiband te trekken en hem zo toch enkele stapjes te laten zetten. 

Puppy’s hebben nood aan veiligheid 

We kunnen het niet genoeg benadrukken: verplicht je kleine uk niet tot activiteiten waar hij nog niet klaar voor is. Dat creëert spanning en stress in het lichaam van je pup, terwijl hij vooral nood heeft aan een veilig gevoel om de wereld aan te kunnen. Vaak zie je dat pups die tegen hun zin worden meegenomen op wandeling, er plots wel de pas in zetten wanneer ze terug richting huis keren. “Zie je wel dat hij het kan”, is de reactie van zijn eigenaars, maar eigenlijk wil hun pup gewoon zo snel mogelijk terug in zijn veilige thuishaven geraken. 
 
Bespaar hem liever die stress en focus op wat je pup wél goed kan: rustig rondkijken en nieuwe prikkels leren kennen. Geef je je hondje het vertrouwen om op eigen tempo te groeien, dan zal hij zelf aangeven wanneer hij klaar is voor een nieuwe stap - of enkele nieuwe stapjes. Na verloop van tijd voelt hij zich zelfzeker genoeg om de rest van je straat te ontdekken. 

Maar moet een pup dan niet wandelen? 

Het is een vastgeroest idee dat honden kilometers moeten maken om tevreden te zijn, maar we vergeten vaak te kijken naar wat onze honden zelf willen. In veel gevallen is dat te herleiden tot: snuffelen. Alleen valt die hondse hobby moeilijk te rijmen met het hoge tempo van 4 à 5 km/u dat wij koppelen aan een ‘fikse wandeling’. En daar zijn onze honden de dupe van. Want terwijl wij al stappend onze ogen de kost geven om de omgeving te ontdekken, moeten honden even kunnen stilstaan bij de geurtjes die ze tegenkomen. Een wandeling waar je hond écht deugd van heeft, gaat dus een pak trager en gepaard met veel stilstaan.

Het is heel menselijk om vooraf verwachtingen te scheppen over je ideale wandeling, ook wanneer je hond nog maar een pup is. Je wil een kwartiertje naar buiten en in die tijd moet je makkelijk het blokje om raken, toch? Dat is buiten je puppy gerekend, want die wil onderweg even gaan zitten, uitgebreid snuffelen of naar een kinderwagen kijken die hij nooit eerder zag. En dan begin je te stressen, want straks ben je te laat thuis en geraak je nooit op tijd op je werk! 
 
Ons advies? Wandel 7,5 minuten in de ene richting en maak daarna rechtsomkeert. Stop onderweg wanneer je pup dat nodig heeft en push hem niet om extra meters te maken. Op die manier worden jullie beider noden vervuld, zodat je beide zo weinig mogelijk stress ervaart. Heeft je pup op een zekere dag nood aan 15 minuten rondkijken? Laat hem dan gewoon doen. Daar leert hij veel meer van dan wanneer je hem verplicht de benen te strekken.