Beestig

Eerst hulp bij vergiftiging van honden

“Het verschrikkelijke is, dat je er heel weinig tegen kan beginnen”, vertelt de aangeslagen dierenarts. “Er bestaat geen tegengif voor metaldehyde, de wetenschappelijke naam van het slakkengif dat de honden hebben opgegeten. Het allereerste wat ons te doen staat bij een hond die gif gegeten heeft, is hem laten braken. Daarom raad ik mensen altijd aan om voor hun vertrek de hond nog flink te laten eten, dan werkt het braakmiddel beter. Dat is zeker nuttig bij honden die bang zijn voor de dierenarts en daar geen hap door de keel krijgen. (Je hond zelf aan het braken brengen met zout is dan weer geen goed idee, want als het niet lukt, krijgt hij er nog een zoutvergiftiging bovenop.)"

"Na het braken dienen we actieve kool toe, een product dat schadelijke stoffen die in het maagdarmstelsel zijn achtergebleven, absorbeert. Op die manier voorkomen we dat er nog meer gif in de bloedbaan wordt opgenomen. Hoe sneller we daarin slagen, hoe groter de overlevingskansen. Het enige wat we daarna nog kunnen doen, is symptomen bestrijden met medicatie en de organen ondersteunen door een infuus aan te leggen.”
 

Vergiftiging uit zich vaak pas na enkele uren

Een extra valkuil bij vergiftiging is dat honden pas na één tot drie uur, soms zelfs nog later, symptomen vertonen. Melody: “Aquina werd die bewuste maandag als eerste binnengebracht, op de middag, nadat ze begon te zwalpen als een dronken man. Dat was een paar uur na de ochtendwandeling die ze maakte. Gelukkig was haar eigenaar Tim niet gaan werken na de wandeling, want op die manier gebeurt het helaas vaak dat mensen gewoonweg te laat zijn. Ze laten goedbedoeld hun hond flink uit vlak voordat ze lange tijd van huis gaan. Mocht hun hond tijdens het blokje om gif gegeten hebben, dan is hij soms al overleden wanneer z’n gezinsleden weer thuiskomen. Hier konden we gelukkig meteen beginnen behandelen. Bij het braken kwam er uit Aquina’s maag een gehaktbal met blauwe korrels tevoorschijn. Dan weten we meteen hoe laat het is.”

Hoe weet je of je hond vergiftigd is? 

“Dat hangt natuurlijk af van welk gif je hond gegeten heeft”, legt Melody uit. “Metaldehyde veroorzaakt neurologische klachten, maar hoe zich dat precies uit, hangt af van hond tot hond en van nog andere factoren. Dezelfde maandagnamiddag werden ook de andere honden uit het gezin opgenomen in onze praktijk. Bij de laatste doken er pas symptomen op meer dan 5 uur na de wandeling. De meer actieve honden gedroegen zich hyperactief en in de war omdat ze er niet in slaagden hun eigen lichaam te coördineren. De kalmere honden werden eerder apathisch. Dat is ook zo bij dronken mensen: de ene verandert in een tafelspringer, de andere zakt onderuit in zijn zetel.”
 
“Maar er zijn zoveel ziektebeelden als er giffen zijn. Soms beginnen honden overdreven te speekselen, het kwijl druipt dan uit hun mond. Of hun lichaam begint heel erg te beven. Sommige giffen veroorzaken epileptische aanvallen en nog andere geven aanleiding tot spontane bloedingen. Wat we bij de meeste giffen zien, en wat bij iedereen de alarmbellen moet doen rinkelen, is dat de klachten mild beginnen en op korte tijd ernstiger worden.  
 

Effecten op lange termijn

Ondertussen zijn Bruno, Voodoo en Vitesse, de drie andere honden, weer thuis. En ook een vijfde hond die vergiftigd werd op dezelfde plaats, is aan de beterhand. Toch blijft waakzaamheid geboden, volgens Melody. “Zo’n gif is een echte aanslag op je organen. Nieren en lever draaien overuren, daarom ondersteunden we de honden met een infuus. Dagelijks bekeken we hun vooruitgang en pas wanneer zij stabiel bleven, konden we beginnen met afbouwen. Ook nu volgen we hen nog enkele weken op om helemaal zeker te zijn dat er geen blijvende orgaanschade is, die soms pas achteraf aan het licht komt.”

Kan je voorkomen dat je hond gif opeet? 

Bovenstaand verhaal is de nachtmerrie van iedere hondeneigenaar, maar helaas kan het iedereen overkomen. Twee van de vergiftigde honden waren aangelijnd en toch hing hun leven aan een zijden draadje. Een ongeluk is snel gebeurd en we weten allemaal dat sommige honden sneller dan het licht zijn wanneer ze lekkers geroken hebben. Zelfs doorheen een muilkorf zijn ze nog in staat om voedsel op te nemen. 
 
Wat Melody tenslotte wel aanraadt, is om een goede ‘los’ aan te leren. “Leer je hond van jongs af om eender wat hij in zijn mond heeft, te ruilen voor iets anders - liefst iets heel lekkers. Doe dat niet alleen met sokken, speelgoed en takken, maar ook bijvoorbeeld met een lekkere kluif. Die geef je dan achteraf netjes weer terug, zodat je hond weet dat het echt niet je bedoeling is om zijn pleziertje af te pakken. Maar als het dan eens een keer écht nodig is, dan heb je tenminste een goede kans om te voorkomen dat je hond iets schadelijks inslikt.”