De bullmastiff is een grote en krachtige hond, die tegelijk erg zachtaardig en aanhankelijk is naar zijn gezin toe. Omwille van zijn forse kaliber is het echter des te belangrijker om voldoende aandacht te schenken aan zijn opvoeding. Denk alleen al maar aan het meelopen aan een losse leiband: jong geleerd is oud gedaan en je bespaart er jezelf heel wat rug- en schouderpijn mee! Het stoere voorkomen van dit ras vormt voor een groot deel zijn aantrekkingskracht, maar gaat ook gepaard met enkele veel voorkomende gezondheidsproblemen. Zo heeft de bullmastiff door zijn snelle groei vaker dan gemiddeld last van gewrichtsproblemen en kan zijn korte snuit een voorbode zijn voor ademhalingsproblemen. 

Oorsprong – waar komt de bullmastiff vandaan?

De bullmastiff is ontstaan in het midden van de negentiende eeuw in Engeland. Daar kreeg hij een rol als waakhond, die meer specifiek werd ingeschakeld in de bescherming van het wild op de landgoederen tegen stropers. De Britten besloten plaatselijke mastiffs te kruisen met de Engelse bulldog in de hoop een hond te fokken die gedecideerd maar beheerst boeven kon onderschepen. Het resulterende ras bleek een schot in de roos: met zijn imposante uiterlijk, kracht en snelheid bracht de bullmastiff stropers tot stilstaan, zonder hen meteen ook te verscheuren zoals eerdere waakhonden met een jachtverleden dat hadden gedaan.

Momenteel is de bullmastiff zijn rol als maatje van de jachtopziener volledig verloren en is hij gepromoveerd tot een gezellige en loyale gezinshond. Door zijn gereserveerde houding tegenover vreemden en indringers is de bullmastiff echter nog steeds een uitstekende waakhond. 


 
Uiterlijk – hoe herken je een bullmastiff? 

De bullmastiff is een heel grote hond met een stevig, sterk en erg gespierd lichaam. Een belangrijk uiterlijk kenmerk zijn z’n hangoren. De ogen zijn meestal donkerbruin van kleur, terwijl de ogen altijd zwart zijn. De bullmastiff heeft een korte vacht die plat op zijn lichaam ligt. Er zijn verschillende vachtkleuren mogelijk waaronder rood, reebruin en gestroomd. Ook heeft deze hond altijd een zwart masker op zijn snuit en zwarte oren. 

 
 
Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de bullmastiff?

De bullmastiff is een grote hond. Een reu weegt 50 tot 59 kilogram. De teefjes zijn dan weer iets minder zwaar met een gemiddeld gewicht dat schommelt tussen 45 en 54 kilogram. Bij dat gewicht hoort uiteraard een redelijk hoge schofthoogte. Bij de teven ligt die  gemiddeld tussen 60 en 65 centimeter, terwijl reuen tot wel 70 centimeter groot kunnen worden. 
Reebruine bullmastiff
De korte vacht van de bullmastiff heeft weinig vachtverzorging nodig

Karakter en opvoeding – de bullmastiff is eigenzinnige hond

Bullmastiffs zijn erg lieve en aanhankelijke honden tegenover hun eigenaar en de andere gezinsleden. Ook met kinderen hebben zij geen enkel probleem. Daarbij is het uiteraard wel belangrijk dat de kinderen leren hoe ze met een hond moeten omgaan én dat de hond op een consequente manier wordt opgevoed. Een jonge bullmastiff is omwille van zijn onstuimige karakter waarschijnlijk geen goeie match met erg jonge kinderen. Hij zou zijn gezinsgenoten (goedbedoeld) omver kunnen kegelen. Hoe lief bullmastiffs ook zijn voor kinderen, laat nooit je hond alleen met een kind. Komen er vriendjes spelen, dan zet je de hond best in een andere ruimte. Wanneer deze hond een wild spelletje verkeerd interpreteert en ‘zijn’ kinderen wil verdedigen, kan dat slecht aflopen. 

Tegenover onbekende mensen vertoont de bullmastiff opmerkelijk ander gedrag dan tegenover zijn gezin. Dat heeft hij meegekregen uit zijn oorspronkelijke taak als waakhond die stropers moest opsporen. Toch zal hij visite accepteren wanneer je als eigenaar duidelijk maakt dat het bezoek gewenst is. Wanneer je niet in de buurt bent en de bullmastiff zelf moet beslissen, zal hij met verve zijn bezit en zijn gezin verdedigen. 

Omdat je niet wil dat zo’n imposante hond in een ongeleid projectiel verandert, is een consequente opvoeding van groot belang. Dat betekent niet per se een harde of strenge opvoeding, het betekent wel dat je met het hele gezin afspreekt welke regels gelden en dat iedereen er zich aan houdt. De bullmastiff is erg gevoelig voor stemmingen en kan danig onder de indruk raken wanneer iemand zijn stem verheft. Gelukkig kan je hem ook met zachte hand en een positieve benadering allerlei dingen aanleren. 

Als jonge hond is de bullmastiff vrij actief, maar eens volwassen, is hij tevreden met een gemiddelde activiteitsgraad. Enkele korte wandelingen per dag en een paar keer per week een uitje, vormen voldoende lichaamsbeweging. Hou er rekening mee dat dit grote ras enorm snel groeit en daarom gevoelig is aan het ontwikkelen van gewrichtsproblemen. Ga op zoek naar een evenwichtige voeding die niet te energierijk is en vermijd trappen en springen tijdens zijn eerste levensjaar. Dit ras is gevoelig aan overgewicht, dus een goed eet- en beweegpatroon is onontbeerlijk. 
 
Met dieren die hij van jongs af leert kennen, gaat de bullmastiff over het algemeen zachtaardig om. Let wel op met soortgenoten van dezelfde sekse, zowel in huis als op straat. Besteed voldoende tijd aan het leren wandelen aan een ontspannen lijn en het passeren van andere honden zonder er aandacht aan te schenken. Wanneer je daar jong mee begint, pluk je er later (wanneer je hond meer dan 60 kilogram weegt) de vruchten van.
 
 

Voeding en verzorging – welke verzorging heeft een bullmastiff nodig? 

Omdat de bullmastiff zo’n grote hond is, heeft hij een kwalitatief goede voeding nodig. Dat betekent niet dat er veel energie in moet zitten, want dan zou je pup wel eens té snel kunnen gaan groeien en dat is nefast voor zijn gewrichten. Vraag raad aan je dierenarts en kies voor een voeding geschikt voor grote rassen.  

Wat de vachtverzorging betreft, stelt de korte vacht van de bullmastiff weinig eisen. Vooral tijdens de rui is het belangrijk om op regelmatige basis de losse haren uit de vacht te kammen, zodat je woonkamer niet bezaaid wordt met een tapijt van hondenhaar.
Gestroomde bullmastiff
De bullmastiff bestaat in verschillende kleuren, waaronder gestroomd

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de bullmastiff vatbaar?

Veel bullmastiffs snurken een beetje. Klinkt grappig, maar eigenlijk hebben deze honden een ernstige afwijking aan de ademhalingswegen omwille van hun te korte snuit. Daardoor zijn ze ook minder actief dan ze misschien zouden willen en krijgen ze nog andere gezondheidsproblemen die verzameld worden onder de noemer brachycefaal obstructief syndroom. Deze aandoening zorgt o.a. voor benauwdheid en ademhalingsproblemen, waar de hond veel ongemak van kan ondervinden. 
 
Omdat de bullmastiff een groot en snelgroeiend hondenras is, krijgt hij veel vaker dan gemiddeld last van gewrichtsaandoeningen: 
 
  • Elleboogdysplasie: bij elleboogdysplasie passen de gewrichtsdelen van het ellebooggewricht niet goed in elkaar, waardoor artrose ontstaat. Deze aandoening is erg pijnlijk voor de hond en leidt uiteindelijk tot kreupelheid.
     
  • Heupdysplasie: door deze afwijking aan het heupgewricht passen de gewrichtsdelen niet goed in elkaar waardoor het gewricht stilaan afbrokkelt. Daardoor zal de hond veel pijn hebben en uiteindelijk niet meer kunnen stappen.
 
Er zijn ten slotte nog enkele andere aandoeningen waar de bullmastiff gevoelig voor is: 
 
  • Maagkanteling: door een maagdraaiing raakt het orgaan afgesloten van de darmen en de rest van het spijsverteringsstelsel van de hond en stapelt er zich een gevaarlijke hoeveelheid gas op. De gevolgen van een maagdraaiing kunnen levensbedreigend zijn.
     
  • Baarmoederontsteking: bij een baarmoederontsteking is er pus aanwezig in de baarmoeder. Wanneer je de symptomen opmerkt bij je hond (sloomheid, koorts, veel drinken en plassen, etterige afscheiding uit de vulva) kan je best meteen een bezoek brengen aan de dierenarts. Als de dierenarts vaststelt dat het inderdaad om een baarmoederontsteking gaat, zal hij de baarmoeder en eierstokken van de hond verwijderen.
     
  • Entropion: bij deze oogaandoening krullen de oogleden naar binnen. Daardoor kunnen er irritaties en ontstekingen ontstaan in de ogen van de hond. Door middel van een operatie kan het ooglid aangepast worden, zodat het opkrullen vermeden wordt.
     
  • Dystocia: dit is een wetenschappelijk woord voor ‘moeilijke bevalling’. De reden waarom de bevalling bij bullmastiffs zo moeilijk verloopt, is de forse bouw van de grote pups. De pups raken bij dystocia niet door het geboortekanaal, daarom is het belangrijk om als mens in te grijpen en te helpen bij de bevalling. 
Reebruine bullmastiff
De bullmastiff wordt gemiddeld slechts negen jaar oud

Waarop moet je letten bij het kiezen van een bullmastiff?

Ben je na het lezen van dit artikel helemaal verkocht en wil je liefst zo snel mogelijk een bullmastiff aanschaffen? Wacht nog even voor je naar een fokker rent. Wij geven je graag een checklist mee met de belangrijkste zaken waar je op moet letten bij de aankoop van deze rashond: 
 
  • Een goede fokker heeft erg veel achtergrondinformatie over de dieren die hij verkoopt. Zo heeft hij niet alleen de stamboom, maar ook de resultaten van medische testen om de kans op erfelijke aandoeningen te verkleinen. Omdat dit een ras is met erg veel gezondheidsproblemen, is het des te belangrijker om je pup niet zomaar in een winkel te kopen waar ouderdieren niet getest worden en de gezondheid van de pups van ondergeschikt belang is.
     
  • Let ook op de omstandigheden waarin de bullmastiffs zich bevinden tijdens het bezoek aan de fokker. Zien de pups en moederhond er gezond uit? Hebben ze voldoende ruimte? Leven ze bij het gezin van de fokker in huis en komen ze in aanraking met allerlei prikkels die ze ook bij jou thuis zullen leren kennen (kinderen, stofzuiger, auto …)? Hoeveel nestjes zijn er in het huis van de fokker? Hoeveel rassen fokt hij? Een fokker met meer dan twee rassen is bijna altijd een broodfokker en heeft hij meer dan twee nestjes op hetzelfde moment, dan kan hij nooit voldoende tijd en energie steken in het socialiseren van zijn honden. Zoals je al weet, is de socialisatie van de bullmastiff erg belangrijk en de fokker speelt hierin een essentiële rol.
     
  • Het is altijd een goed teken wanneer je ook zelf op de rooster wordt gelegd door een fokker. Die is immers zo begaan met zijn pups, dat hij ze niet aan eender wie meegeeft. Hij onderwerpt je aan allerlei vragen zodat hij kan inschatten welk vlees hij in de kuip heeft. De bullmastiff is omwille van zijn postuur geen beginnershond, dus is het niet zo gek dat de fokker zeker wil zijn dat je deze prachtige, maar uitdagende hond kan bieden wat hij nodig heeft. 
 
Klaar om over te gaan tot de aankoop van je eigen bullmastiff? Zorg dan dat je zijn vaccinatieboekje en officiële stamboom meekrijgt. Je puppy moet gevaccineerdontwormdgeregistreerd en gechipt zijn. 
 
Denk er zeker ook eens over na om een bezoekje te brengen aan het asiel. Misschien zit daar wel een bullmastiff (of een andere lieve hond) te wachten op een tweede kans. Bovendien kennen de medewerkers van het asiel hun dieren door en door, waardoor je zeker het geschikte karakter zal vinden voor jouw gezin. Wie weet zit er wel een bullmastiff in het asiel die al zindelijk is en kan wandelen zonder trekken, waardoor jij deze stap kan overslaan en meteen kan beginnen aan de leukere onderdelen van het hondeneigenaarschap! 

Deel dit artikel

Aanbevolen artikelen