Beestig

Oorsprong – waar komt de shar-pei vandaan?

Volgens verschillende bronnen en afbeeldingen bestond de shar-pei al in de tweede eeuw voor Christus, tijdens de Han Dynastie. De honden kwamen uit Zuid-China en deden voornamelijk dienst als herdershond, jachthond en/of waakhond. Tijdens de jaren ’40 en ’50, onder het communistische regime van Mao Zedong, evolueerde de shar-pei tot een soort van exclusief statussymbool. Bijgevolg moesten mensen enorm hoge belastingen betalen, wilden ze het ras in huis halen. Het Chinese volk, dat destijds onder een nationale hongersnood leed, kon dit meestal niet opbrengen. Deze periode betekende dan ook bijna het einde van de shar-pei. 
 
Enkele fokkers besloten in te grijpen door het hondenras naar Hong Kong te brengen om het te redden van de ondergang. Van daaruit werden ze langzaamaan over de rest van de wereld geëxporteerd. In zijn hang naar extremen is de mens mettertijd steeds meer rimpels in het ras gaan fokken, waardoor het dier allesbehalve een gezond ras te noemen is. Bij dierenliefhebbers rijst zelfs de vraag of het nog wel verantwoord is om met zo’n ongezond ras verder te kweken. 
 
 

Uiterlijk – hoe herken je een shar-pei? 

De shar-pei is een compacte hond met een vierkante lichaamsbouw. Hij is voornamelijk te herkennen aan het overtollige vel en de vele rimpels op zijn hoofd en rug. Honden van dit ras hebben kleine oren en hun snuit heeft wat weg van dat van een nijlpaard. Hun staart is (half) gekruld en hoog aangezet, waardoor deze op hun rug drukt. 
 
De vacht mag volgens het stamboek in alle egale kleuren voorkomen behalve wit, en kan in drie verschillende types opgedeeld worden: de horse coat, brush coat en bear coat. Bij het eerste type is de vacht hard, kort en borstelig. Bij het tweede type is deze relatief zacht en niet langer dan 2,5 centimeter. Het derde en laatste type wordt niet erkend door het officiële stamboek en heeft een vacht langer dan 2,5 centimeter. 
Op de staart en achterpoten is de kleur van de vacht iets lichter, in tegenstelling tot de rug waarop meestal iets donkerdere gradaties te zien zijn. Opvallend weetje: de shar-pei heeft net zoals de chow chow een blauwe tong. 
 
 

Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de shar-pei?

Shar-pei’s zijn middelgrote honden en hebben een schofthoogte tussen 44 en 51 centimeter. Ze wegen 20 à 30 kilogram.  

Karakter en opvoeding – de shar-pei is een onafhankelijke hond

Shar-pei’s zijn vriendelijke en intelligente honden die vaak liever lui dan moe zijn. Je zal dus niet al te veel moeten doen om hen af te matten. Zeker wanneer ze de mogelijkheid hebben af en toe even de tuin in te gaan, zullen dagelijkse wandelingetjes meer dan volstaan. Om verveling te voorkomen, is het echter wel van belang je shar-pei voldoende uit te dagen met interactieve hondenspelletjes, puzzels of gehoorzaamheidstrainingen. 
 
Heb je nog geen of weinig ervaring met het houden van honden, dan is de shar-pei niet meteen de beste keuze. Niet alleen krijgen ze te maken met heel wat gezondheidsproblemen, de honden zijn ook behoorlijk koppig en niet zo eenvoudig te trainen. Shar-pei’s zijn namelijk erg onafhankelijk en duwen graag hun eigen willetje door. Wil je hen simpelweg laten luisteren naar je commando’s, kom je van een kale reis thuis. Alleen als je shar-pei zelf ergens het nut van inziet, is hij bereid tot overleg. Het is daarom belangrijk van jongs af aan een duidelijke training te hanteren met strikte regels, zodat er geen marge voor interpretatie overgelaten wordt. Zoek naar een goede hondenschool die jou kan begeleiden tijdens dit proces. 
 
Sommige mensen beschrijven de shar-pei zelfs als lichtjes afstandelijk. Honden van dit ras worden inderdaad niet enthousiast van urenlang knuffelen op de bank en zijn nog meer terughoudend ten opzichte van vreemden. Toch zijn het loyale dieren die erg op hun eigenaars gesteld zijn en hun gezin koste wat kost willen beschermen. Huishoudens met kinderen kunnen een shar-pei in huis halen, zolang de kinderen het dier in zijn waarde laten. Heb je al een andere hond, dan kan je beter twee keer nadenken. Shar-pei’s zijn best strijdvaardig en dat kan tot conflicten leiden, zeker wanneer twee honden van hetzelfde geslacht gedwongen worden om samen te leven. Tegenover andere huisdieren is de shar-pei iets inschikkelijker, op voorwaarde dat hij er van jongs af positieve ervaringen mee opbouwt.

Voeding en verzorging – welke verzorging heeft een shar-pei nodig? 

Kies voor kwaliteitsvol hondenvoer dat je verspreidt over minstens twee maaltijden per dag. Het is immers beter om je hond dagelijks meerdere kleine maaltijden te geven dan één grote. Zo zal hij minder schrokken, zal het voedsel beter verteren en kan je het risico op een maagkanteling aanzienlijk verkleinen. Stem de hoeveelheid hondenbrokken bovendien af op de leeftijd, het gewicht en het activiteitsniveau van je shar-pei om overgewicht te voorkomen. Een hond die te zwaar is, krijgt te maken met heel wat kwaaltjes zoals overbelasting van zijn gewrichten en/of hart-, lever-, of nierproblemen. 
 
Ten tweede moet je ook zijn uiterlijk verzorgen. Omdat de shar-pei kortharig is, heb je niet al te veel werk met het soigneren van zijn vacht. Af een toe een keer met de borstel erover en klaar! Verder mag je niet vergeten wekelijks zijn oren na te kijken en proper te maken en zijn nageltjes bij te knippen wanneer ze te lang zijn. Haal ook de tandenborstel maar boven, want je zal de tanden van je shar-pei regelmatig moeten poetsen. Kies voor een zachte kinder- of vingertandenborstel en een speciale hondentandpasta. Begin met korte stukjes tandenpoetsen en probeer zo langzaamaan op te bouwen naar een uitgebreide poetsbeurt.
 
Tenslotte is het bij een shar-pei van groot belang de vele huidplooien goed te verzorgen. De vochtige plooien en rimpels zijn een broeihaard van bacteriën en moeten dus regelmatig nagekeken en schoongemaakt worden. Het is bovendien belangrijk de huidplooien steeds droog te houden om de kans op ontstekingen te verkleinen. Geef ze daarom extra aandacht na een bad of een regenbui. Veel shar-peis hebben tevens last van een drukplek op de rug, omdat de gekrulde staart daar continu in de huid pookt. Ook dat moet geregeld nagekeken worden. Vergeet tot slot de ogen niet. Deze zitten goed weggestoken en moeten daarom goed in de gaten gehouden worden om irritaties en ontstekingen te voorkomen.

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de shar-pei vatbaar?

Shar-pei’s worden meestal 8 tot 12 jaar oud. De dieren krijgen jammer genoeg vaak te maken met verschillende (genetische) aandoeningen.  
 

• Shar-pei fever (SPAID): aandoening die ook wel bekend staat als ‘swollen hock syndrome’, omdat de voornaamste symptomen bestaan uit gezwollen hakgewrichten en koortsaanvallen. Honden die aan deze ziekte lijden, kunnen daarnaast ook last hebben van gewichtsverlies, braken en overmatig plassen en/of drinken. Omdat bepaalde eiwitten in het lichaam fout worden gevouwen, zorgt de ziekte er uiteindelijk voor dat de nieren ernstig worden aangetast. Shar-pei fever kan je behandelen aan de hand van medicatie, maar de aandoening is vaak moeilijk te genezen. Het is daarom erg belangrijk dat fokkers de nodige DNA-tests uitvoeren, zodat dieren die het gen dragen dit niet meer kunnen doorgeven. 

 

• Heup- en elleboogdysplasie: gewrichtsproblemen die voornamelijk bij grote of snel groeiende hondenrassen optreden of genetisch bepaald zijn. Omwille van een ontwikkelingsstoornis of trauma van buitenaf, past het heup- of ellebooggewricht niet goed in het bijbehorende gewrichtskapsel. Hierdoor treedt er overmatige slijtage op en zal de hond mobiliteitsproblemen ontwikkelen en veel pijn krijgen. De aandoening kan behandeld worden met medicatie, maar meestal is een operatie noodzakelijk.

  

• Glaucoom: deze oogaandoening ontstaat bij een onevenwicht tussen de toevoer en afvoer van oogvocht. De vloeistofdruk in het oog zal te hoog worden en daardoor het netvlies beschadigen. De hond kan dan binnen de 24 uur volledig blind worden. Je kan een glaucoom herkennen aan de vergrote oogbol die, omwille van de verhoogde druk, uit de oogkas puilt. Bij de shar-pei is er sprake van een erfelijke vorm van deze aandoening. Gelukkig is er ondertussen een DNA-test beschikbaar. 

 

• Entropion: dit treedt op wanneer de oogleden (gedeeltelijk) naar binnen krullen. De wimpers zullen het hoornvlies irriteren omdat ze voortdurend tegen de oogbol aan schuren en bijgevolg ontstekingen veroorzaken. Entropion kan zowel bij de bovenste als onderste oogleden optreden en komt voornamelijk voor bij hondenrassen waarbij sterk gefocust wordt op bepaalde gelaatskenmerken, zoals de huidplooien bij de shar-pei. Vaak worden bij jonge pups de oogleden reeds gecorrigeerd om later zwerende ogen te voorkomen. Ook bij oudere shar-pei’s moeten dierenartsen regelmatig ooglidcorrecties uitvoeren. 

 

• Patella luxatie: ziekte waarbij de knieschijven te los zitten en daardoor (even) naast het gewricht schuiven. Bij grote hondenrassen zal de knieschijf meestal naar buiten schuiven, bij kleine rassen naar binnen. In ernstige gevallen is het gewricht zodanig misvormd, dat het voortdurend van plaats zal verschuiven. De levenskwaliteit kan in dit geval aanzienlijk verhoogd worden met behulp van een operatie. 

 

• Problemen door korte snuit: honden met een te platte snuit krijgen te maken met een hele resem aan gezondheidsproblemen. Deze hebben voornamelijk met het ademhalingsstelsel te maken en staan bekend onder de term ‘Brachycefaal Obstructief Syndroom’. De dieren hebben te smalle neusgaten waardoor ze moeilijk kunnen ademhalen, de luchtpijp heeft een veel kleinere diameter dan bij ‘normale’ rassen en hun gehemelte is te lang en te zacht. Hierdoor zuigen ze het elke keer dat ze ademhalen mee naar binnen. Operaties kunnen eventueel het welzijn van de hond verbeteren, maar eigenlijk zou er gewoonweg niet meer mee gefokt mogen worden. 

 

• Huidplooidermatitis: ontsteking van de huid, veroorzaakt door overmatige huidplooien of rimpels. De kans op bacteriële infecties is enorm groot door de wrijving van de huid en het vocht tussen de plooien, en zorgt voor erg veel jeuk. Huidplooidermatitis kan behandeld worden met ontstekingsremmende medicatie en zalfjes en door de huid schoon en droog te houden.

Waarop moet je letten bij het kiezen van een shar-pei puppy?

Vooraleer je tot de aankoop van een shar-pei overgaat, lees je best eerst nog eens nauwgezet dit artikel na. Zoek je een schattige knuffelbeer? Aan die verwachtingen kan een shar-pei helaas niet voldoen. Wil je een gehoorzame hond in huis? Dat zal veel tijd en geduld vergen en slaafs zal dit hondenras wellicht nooit worden. Breng je liever niet te vaak een bezoekje aan de dierenarts? Dan is dit ras zeker geen goed idee. Wie er de lijst met gezondheidsproblemen op na slaat, kan zich zelfs terecht afvragen of het wel ethisch verantwoord is om te blijven fokken met een ongezond ras, gewoon omdat het er (vooral als pup) zo schattig uitziet. 
 
Wil je toch de stap wagen, besteed dan extra veel aandacht aan het uitzoeken van een fokker die zich niet focust op het vermeerderen van rimpels, maar op het ombuigen van de kwalijke reputatie die het ras door overmatig showen doorheen de jaren heeft opgebouwd. Wij helpen je alvast op weg met deze overzichtelijke checklist: 
 

• Goede fokkers hebben maximaal twee nestjes tegelijkertijd, zodat ze genoeg tijd hebben om de pups voldoende te socialiseren. Kies voor een particuliere verkoper waarbij de pups echt deel uitmaken van het gezin en niet voor iemand waar ze zomaar ergens in een hok gezet worden. Een goede socialisatie is namelijk heel belangrijk en bepaalt in grote mate hoe makkelijk je jouw hond zal kunnen trainen en hoe hij zich later zal gedragen in jouw gezin. Kijk verder ook naar de algemene levensomstandigheden van de honden (voldoende ruimte, propere eet- en drinkbakjes, gezondheid …) en maak zeker ook even kennis met het moederdier. Hou in het achterhoofd dat er voor dit rimpelige ras grote geldbedragen gevraagd worden, waardoor ook malafide fokkers geld geroken hebben. Het is aan jou om die eruit te filteren, zodat je met een zo gezond mogelijke pup naar huis gaat. 

 

• De shar-pei loopt het risico op heel wat (genetische) gezondheidsproblemen. Het is dan ook geen overbodige luxe de medische documenten van de (groot)ouderdieren op te vragen, zodat je een zicht krijgt op de aandoeningen die zich in het verleden bij hen hebben voorgedaan. Let er ook op dat de fokker in kwestie de nodige tests heeft laten uitvoeren met zijn kweekmateriaal. 

 

• Heb je een goede verkoper én de shar-pei van je dromen gevonden? Super! Na acht weken mogen pups het nest verlaten en kan je de jouwe dus mee naar huis nemen. Samen met het dier krijg je ook zijn vaccinatieboekje en officiële stamboom met je mee. De pup is bovendien ingeënt, ontwormd en gechipt. 

 

• Ga tijdens je zoektocht ook eens langs bij een asiel of ander opvangcentrum. De medewerkers weten namelijk alles over het karakter van de honden die ze opvangen en kunnen je helpen bij het vinden van de ideale match voor jouw gezin. Je kan hier trouwens ook kiezen voor een iets ouder huisdier dat reeds opgevoed én zindelijk is. Waar wacht je nog op? 

   
 

Nog meer hondenrassen uit China

• Mopshond: deze kleine, intelligente hondjes zijn niet de makkelijkste om te trainen, maar maken dit allemaal goed met hun innemende persoonlijkheid. Net zoals de shar-pei heeft ook de mopshond last van zijn iets te korte snoetje. 

 

• Pekinees: met zijn gemiddelde levensverwachting van 14 jaar kan deze kleine, dappere ‘leeuw’ best wat jaren mee. Ook de pekinees heeft te kampen met heel wat gezondheidsproblemen die onder andere te wijten zijn aan zijn platte neus. 

 

• Chinese naakthond: het is niet moeilijk om de verschillen tussen een Chinese naakthond en een shar-pei op te merken: het lijken wel twee uitersten! Dit ras is wel veel makkelijker op te voeden en flink sportiever dan de shar-pei.