Beestig

Oorsprong – waar komt de Zwitserse witte herder vandaan?

De Zwitserse witte herder heeft dezelfde afkomst als de Duitse herder, maar binnen dat ras wordt een witte kleur uitgesloten voor de fok. In Amerika en Canada waren fokkers echter wél geïnteresseerd in die witte vacht, waardoor daar verder werd gefokt met deze honden. Oorspronkelijk kreeg het ras dan ook de naam Amerikaans-Canadese herder. Later kwamen de honden terecht in Zwitserland en van daaruit veroverden ze het hele Europese continent. Daarom werd de naam van het hondenras in 2003 veranderd naar de Zwitserse witte herder. 

Omdat hij dezelfde afkomst heeft als de Duitse herder heeft de Zwitserse witte herder grotendeels dezelfde taken uitgevoerd. Daaronder vallen bijvoorbeeld zijn job als schapenhoeder en waakhond. Vandaag de dag is de Zwitserse witte herder vooral een gezinshond, maar hij kan ook ingezet worden als blindengeleidehond, reddingshond of hulphond. 
 
 

Uiterlijk – hoe herken je een Zwitserse witte herder? 

Zoals de naam van het hondenras al aantoont is het belangrijkste uiterlijke kenmerk van de Zwitserse witte herder zijn witte vacht. Die witte vacht bestaat uit een ondervacht en een dekvacht van korte (stokhaar) of lange (langstokhaar) haren. Daarnaast heeft hij een erg gespierd lichaam met sterke benen. Ook zijn kop is erg krachtig met rechtopstaande oren. De ogen en de neus van de hond zijn altijd donker, net als de huid, voetzolen en nagels. 
 
 

Grootte en gewicht – hoe groot en zwaar wordt de Zwitserse witte herder?

De Zwitserse witte herder is een groot hondenras. Teven bereiken een schofthoogte tussen 53 en 61 centimeter terwijl reuen nog net iets groter worden: 58 tot 66 centimeter. Het gewicht van teven ligt dan ook rond 30 kilogram terwijl reuen tot wel 40 kilogram kunnen wegen. 

Karakter en opvoeding – de Zwitserse witte herder is een actieve hond

Zoals de meeste herdershonden is ook de Zwitserse witte herder energiek, intelligent en werkwillig. Dat betekent dat de hond voldoende beweging nodig heeft om zijn energie kwijt te kunnen. Bereid je dus voor op lange wandelingen, hondensporten en het uitproberen van zo veel mogelijk verschillende manieren om actief bezig te zijn met je hond. Door zijn intelligentie heeft de Zwitserse witte herder namelijk behoefte aan afwisseling en uitdaging. Dat geldt niet alleen op fysiek vlak, ook op mentaal vlak houdt hij van wat avontuur. Daarvoor kan je hem verschillende trucjes aanleren of aan de slag gaan met hondenpuzzels. Als je je hond onvoldoende uitdaging geeft, dan zoekt deze herdershond zelf wel een hobby uit die wij meestal gelijkstellen aan ‘probleemgedrag’. 

De Zwitserse witte herder is daarnaast een heel aanhankelijke en vriendelijke hond. Hij zal snel gehecht raken aan zijn gezin, tot het punt waarop hij stemmingswisselingen binnen het gezin meteen oppikt. Over het algemeen is deze hond dan ook enorm gevoelig. Aanvankelijk zal hij eerder terughoudend zijn naar vreemde bezoekers, maar eenmaal dat ze tot zijn kennissenkring behoren, beschouwt hij hen ook als zijn beste vrienden. 

Het is belangrijk om te beseffen dat het gevoelige karakter van de hond ook nadelen kan hebben. Als de hond niet goed gesocialiseerd is, zou het wel eens kunnen dat hij angstig wordt in de omgang en dat hij niet goed weet hoe te reageren op stemmingswisselingen in huis. De hond raakt dan overdonderd door zijn eigen gevoelens en die van zijn baasjes. Een goede fokker zal er echter altijd voor zorgen dat de hond vanaf de eerste dagen van zijn leven kennismaakt met allerlei aspecten van het dagelijkse leven, om problemen op latere leeftijd te voorkomen. Hier ligt ook een genetische invloed bij aan de basis, dus vraag zeker aan de fokker of je met de ouderdieren mag kennismaken. 

De Zwitserse witte herder gaat meestal goed om met kinderen. Uiteraard is het belangrijk om je kinderen (en je hond) te vertellen wat oké is en wat niet. Daarnaast moet ook de hond gesocialiseerd zijn met kinderen. Heb je zelf kinderen, kies dan voor een fokker die zelf ook kinderen heeft waarmee de pups kennismaken tijdens het opgroeien. Hoe goed hond en kind zich ook aan elkaar gehecht hebben, laat ze nooit alleen met elkaar. Extra waakzaamheid is noodzakelijk wanneer er vriendjes komen spelen: herdershonden hebben wel eens de neiging om al te ruwe spelletjes stil te leggen en orde op zaken te stellen wanneer ze het gevoel hebben dat ‘hun kinderen belaagd’ worden. 
 

Welke verzorging heeft een Zwitserse witte herder nodig? 

Omdat de prachtige witte vacht van de Zwitserse witte herder een ondervacht en een dekvacht heeft, is het belangrijk om hem regelmatig een borstelbeurt te geven. Het is belangrijk om minstens één keer per week de vacht helemaal te borstelen. Besteed daarbij extra aandacht aan de langere haren aan de poten, oren en onder de buik van de hond. Daar ontstaan namelijk sneller klitten. Tijdens de rui verliest dit hondenras enorm veel haren. Dan is het belangrijk om nog vaker een borstelbeurt te geven, zodat alle losse haren uit de vacht verwijderd worden. Dat bespaart jou als baasje ook heel wat stofzuigcorvee achteraf! 

Ook het gebit en de nagels van de hond moeten gecontroleerd worden. Merk je dat de nagels te lang worden? Probeer dan zelf de nagels van je hond te knippen of breng een bezoekje aan de dierenarts. Normaal zorgen wandelingen op een harde ondergrond ervoor dat de nagels natuurlijk afslijten, maar bij een oudere hond lukt dat niet meer zo goed. Ook tandverzorging is heel belangrijk. Kijk daarbij vooral naar het tandvlees (is het ontstoken?) en het ontstaan van tandplak. Het is een goed idee om de tanden van je hond te poetsen zodat ze gezond blijven.

Gezondheid en levensverwachting – voor welke kwaaltjes en ziektes is de Zwitserse witte herder vatbaar?

De Zwitserse witte herder is gevoelig voor enkele typische kwaaltjes en aandoeningen. Helaas zijn sommige daarvan moeilijk te behandelen waardoor ze grote gevolgen meebrengen voor je hond. Daarom is het des te belangrijker om op zoek te gaan naar een goede fokker die de gezondheid van zijn dieren vooropzet. Een dergelijke fokker zal je ongetwijfeld medische attesten kunnen tonen en bewijzen dat de ouderdieren getest zijn op die erfelijke aandoeningen. 
 

• Heupdysplasie: veel grote hondenrassen zijn vatbaar voor deze aandoening aan het heupgewricht. Door een afwijkende vorm van het gewricht passen de verschillende onderdelen van de heup niet meer goed in elkaar. Dat zorgt ervoor dat er bij het bewegen slijtage en artrose ontstaat. De gevolgen voor de hond zijn zeer ernstig en pijnlijk. Gelukkig is dit één van de aandoeningen waarop fokkers hun ouderdieren makkelijk kunnen laten testen, hoewel uit ouders met perfect gezonde heupen toch afwijkende pups geboren kunnen worden. Beperk daarom de beweging van je jonge hond en zet hem op een dieet dat al te snelle groei voorkomt. Dat zijn manieren om latere heupproblemen tot een minimum te beperken.  
   
• Overgevoeligheid voor bepaalde medicijnen: bij sommige Zwitserse witte herders functioneert het MDR1-gen niet, waardoor hij slecht reageert op sommige medicijnen. Normaalgezien zorgt het MDR1-gen ervoor dat slechte stoffen in de medicatie niet tot in de hersenen van de hond kunnen komen, door een barrière op te stellen. Door de afwezigheid van die barrière kunnen sommige stoffen net wél de hersenen bereiken met zware gevolgen vandien Daarnaast worden honden ook gevoeliger voor chronische darmproblemen door de afwezigheid van dit gen. Uiteraard kan de dierenarts rekening houden met deze aandoening door de medicatie in kwestie niet voor te schrijven, een DNA-test op jonge leeftijd is dus aan te raden als de ouderdieren het foutieve gen in zich dragen. 
   
• Degeneratieve myelopathie: bij deze aandoening wordt het ruggenmerg aangetast waardoor de verschillende zenuwvezels afsterven. In de meeste gevallen zorgt deze ziekte ervoor dat de hond zijn achterpoten niet meer kan gebruiken op een leeftijd van 5 tot 8 jaar, maar de problemen kunnen zich ook al vroeger manifesteren. Ook kunnen er problemen optreden met betrekking tot de zindelijkheid, dat is wanneer de zenuwen van het darmstelsel en de blaas afsterven. Ook deze aandoening is niet behandelbaar, maar er is wel een DNA-test beschikbaar om te voorkomen dat men met gevoelige ouders fokt. 
   

Waarop moet je letten bij het kiezen van een Zwitserse witte herder?

Ben je volledig overtuigd dat de Zwitserse witte herder iets voor jou is? Prima, dan kan je je zoektocht naar een lieve viervoeter beginnen! Misschien zie je door de bomen het bos niet meer, dan helpen wij je graag op weg met de volgende checklist: 
 

• Breng voordat je een hond koopt altijd eerst een bezoekje aan de fokker. Het is namelijk belangrijk om te kijken naar de leefomstandigheden en de gezondheid van de ouderdieren en de pups. Hebben de dieren propere oren? Hebben ze een gezond gewicht? Zien hun oogjes en neusje er glanzend uit? Je kan de fokker ook vragen om de medische attesten van de genetische aandoeningen die hierboven worden vermeld. Begrijp je zelf niet wat de uitslagen willen zeggen en wat de prognose is, ga dan even langs bij je (toekomstige) dierenarts. Een goede fokker kent ook alles van de geschiedenis van de ouderdieren en misschien zelfs de grootouders van jouw pup. Je kan hem vragen welke ziektes er zijn opgetreden, wat voor karakter de voorouders hebben en op welke leeftijd ze gestorven zijn. 
   
• We hebben hierboven al vermeld hoe belangrijk het is dat de pups goed gesocialiseerd worden. Als een fokker meer dan twee nestjes tegelijkertijd heeft, kan hij onmogelijk voldoende tijd besteden aan de socialisatie van elke pup. Daardoor is de kans groter dat de pup later probleemgedrag vertoont of niet gewend is aan bepaalde situaties. De eerste weken van zijn leven zijn namelijk allesbepalend voor de rest van de socialisatie. Fokkers die veel nestjes tegelijkertijd hebben zijn broodfokkers en willen enkel zo snel en zo veel mogelijk geld verdienen, ten koste van de gezondheid van de pups. 
   
• Heb je een lieve Zwitserse witte herder gevonden bij een goede fokker? Perfect! Als je overgaat tot aankoop krijg je belangrijke documenten zoals het vaccinatieboekje en de stamboom mee naar huis. Daarnaast is de Zwitserse witte herder ontwormd, ingeënt, gechipt én geregistreerd. 

 
    
Breng ook eens een bezoekje aan het asiel. Daar zitten honderden honden te wachten op een nieuwe thuis. Als je een Zwitserse witte herder (of een ander hondenras) uit het asiel haalt, zal die hond je eeuwig dankbaar zijn. Ook jij hebt er voordelen aan, want de asielmedewerkers kennen hun dieren door en door, waardoor je een perfecte match op vlak van karakter en bewegingsbehoefte kan vinden. Ook zijn de dieren vaak al opgevoed, gesocialiseerd én zindelijk. Zo kan jij meteen genieten van de leukere aspecten van een hond in huis! 
 
 

Ook deze energieke hondenrassen passen misschien bij jou: 
 

• Border collie: een iets kleiner hondenras dan de Zwitserse witte herder. Naast trouw is de Border collie ook zeer leergierig en energiek. Dat maakt dat hij net als de Zwitserse witte herder enorm geschikt is voor verschillende hondensporten. 

  

• Teckel: nog (een paar) maatje(s) kleiner, maar vergis je niet: ook deze hond heeft energie voor tien. De teckel karakteriseert zich door nieuwsgierigheid en moed, maar zal je minder makkelijk kunstjes kunnen leren dan de Zwitser.  

  

• Australische herder: wat karakter betreft lijkt deze hond enorm op de Zwitserse witte herder. Energiek? Check! Aanhankelijk tegenover hun gezin maar gereserveerd tegenover bezoek? Check!  Intelligent? Check! Ook de vachtverzorging van beide hondenrassen is aan elkaar gewaagd. Waarin verschillen deze rassen dan van elkaar? De aussie is net iets blafferiger, flink kleiner dan de Zwitser maar die laatste is dan weer een stuk gevoeliger.